Ulan Ude-Vladivostok: de laatste, de langste

Nog niet het einde van mijn verblijf in Rusland, wel het sluitstuk van mijn treinreis per Trans Siberië Express: de laatste en meteen ook langste etappe: Ulan Ude-Vladivostok. Drie dagen/twee nachten, 68u, 4000km treinen, +2 tijdzones vooruit. Ik heb weer de mazzel op 'plaats #37' te slapen. Dat betekent een 'halve coupé', twee bedden ipv vier. Deze keer deel ik 'm met Chingis, een 32jarige Rus uit Vladivostok die daar net als ik naartoe gaat. Een vriendelijke en aardige gozer, ook al spreekt hij nog minder Engels dan ik Russisch. Goed gezelschap is niet onbelangrijk tijdens een reis van drie dagen, waarbij je een ruimte deelt die ongeveer net zo groot is als jouw kledingkast. Ik 'moet' regelmatig zijn eten en drinken met hem delen; omgekeerd 'mag' dat niet (ik ben immers te gast). Wat ook wel prettig is: automatisch let je op elkaars spullen als één van beiden weg is. Chingis zijn grootste hobbies hier aan boord zijn zijn Samsung tablet (soulmates;), kilo's zonnebloempitten eten ("nee vriend, ik hoef die dingen écht niet!") en veel slapen. M.n. die laatste hobby deel ik met hem. Ik begreep van andere Europeanen dat ze de grootste moeite hebben om in slaap te komen op de trein (vanwege het geslinger en geschok). Daar heb ik totaal geen last van; integendeel, ik doezel regelmatig even weg. Als ik languit lig, betekent dit dat Chingis niet kan zitten (ik lig nl beneden). Dat betekent dat hij óf óók moet gaan liggen, of in het gangpad moet gaan zitten. Tis eem niet anders.. :)   Om de zoveel tijd stopt de trein ergens. Soms kort (2min of zo), dan mag je er niet uit; soms 15-25min. Dan gaat zo'n beetje de hele meute er massaal uit om de beentjes te strekken, een peuk te roken of inkopen te doen bij de verkoopsters op het perron. Wél zorgen dat je op tijd weer binnen bent,  de trein wacht njet namelijk!:) Oh ja, 30min vóór/30min na zo'n stop gaat de wc op slot. Da's effe een dingetje om te onthouden (maar dat leer je snel genoeg).