Go see the doctor

"Осторожно!!"

Een vakantie is, in mijn geval, pas echt een feest als er een of ander ongeluk is geweest. Gelukkig is ook deze trip geen uitzondering.  Hiking boots zijn niet voor niks uitgevonden; die zijn nl. voor grip op de grond. En als je die dus niet hebt in de bergen... dan val je. En flikker je, zoals ik, een paar meter naar beneden. Ik hoorde iets kraken maar kon het niet thuisbrengen. En tja, nu ik al op 3/4 van de berg was, ging ik hem afmaken ook! Had immers al betaald, dan gaan we ook the whole fuckin nine yards. Effe doorbijten.  

Volgende dag toch maar even naar het ziekenhuis voor een check up en foto's. Maar. Ken je die mop van die Engels sprekende man die mee zou gaan naar het ziekenhuis?  Nou, die kon dus niet. Hij had nog net even tijd om me bij het ziekenhuis te droppen, het personeel voorzien vd tekst: "deze meneer komt uit Europa en spreekt géén Russisch". En succes ermee!  

Euhm. Tja daar zit je dan, tussen de plaatselijke kreupelen en kneuzen.. Iets andere setting als het VU of het MCL. 'Gelukkig' al de nodige ervaring opgedaan in diverse exotische ziekenhuizen. Maarrr.  Ik moet zeggen. Misschien helpt het dat ik een alien ben, want binnen no time sta ik met ontbloot bovenlijf en loodgordel om in de röntgenkamer (back to the 50s!). En weer terug op de gang, wachtend op de dokter in kamer 5. Unlike de meeste andere russen een boomlange Rus met een Aziatisch uiterlijk. Op de eoa manier lijkt hij op een Tibetaanse sjamaan (die bestaan niet, maar het klínkt wel leuk). Dat stelt me op een vreemde manier dan weer een soort van gerust. Even later wordt de foto binnengebracht, kort bestudeerd, waarna ik met een kort knikje ontboden wordt. Hij klopt een paar keer hier en daar (ouch! raak) en begint dan te schrijven. Ik krijg het briefje mee en kan gaan. "Ehm.. njet broken?".. En ik maak een gebaar alsof ik een sparerib uit elkaar trek. -Hij schudt van nee. Dus óf hij houdt niet van spareribs,  of er is inderdaad njet broken. Ik hou het maar op het laatste. "Spasiba dlya vsyo". En volgens mij zie ik hem toch echt even zn handen vouwen. Dan toch een Tibetaanse sjamaan misschien?..   Later, met wat puzzelwerk (want ook Russische dokters hebben nl een onleesbaar handschrift), komen we uit op iets met borstbeen en 'bone stretching'. Advies: geen inspanning (en niet hoesten of lachen!). Gaat niet lukken. En wat pillen en zalfjes, maar dat geloof ik allemaal wel. Life goes on!