Van ' op stand' naar het platteland

Vandaag gaan we met de halve familie op bezoek bij "Dyadya Kolya" (Oom Kolya). Hij woont 'old skool' op het Siberische platteland, 80km buiten Tyumen (dat heet hier om de hoek, zeg maar). Ik vind het prachtig, voor mij een kans om het 'echte' platteland van dichtbij mee te maken. Dat doe je anders als Sjaak de Toerist niet zo snel.

Het weer is lichtelijk omgeslagen trouwens. Was het gisteren nog 15*C, vandaag gaan we het doen met - let op - 2*C. En sneeuwbuien graag, voor het betere Siberische effect. Hee, als we de real deal willen, moet ik niet janken (maar.. F$%# hell wat is het koud zeg.. :'-(

Anyway. Ome Kolya is 87 jaar maar is nog een behoorlijk krasse knar (niet te verwarren met Krasnodar, waar ik ook nog naartoe ga :). Hij is ontzettend handig en laat me zien wat hij allemaal gemaakt is, want daar is hij uiteraard trots op. Van het complete meubilair in zijn huis tot zijn masterpiece: het plaatselijke oorlogsmonument (yep, we hebben er weer een te pakken); waar we een krans leggen ter nagedachtenis aan de slachtoffers uit WO II: 259 (van de 1100 inwoners) - da's best veul.

Bij terugkomst heeft moeke (in het op hout gestookte huisje) de tafel gedekt met uiteraard veel teveel voedsel (no is not an option). En...uiteraard moet er vodka gezopen worden. Ook hierin is opa traditioneel: hij blijft bijschenken. Nu had ik toch echt uit de russische etiquette geleerd dat ze niet bijschenken zolang je glas halfvol is. Well, think again. Die fles MOET leeg vanmiddag, eerder mag ik niet weg. Hij daagt me uit ("als een oude man van 87 kan drinken, kan een jonge kerel als jij dat ook" ) en ik laat me uiteraard niet kennen. Ach, je wordt er wel warm van, zal ik maar zeggen. Na zdorovye, ouwe!